این­بار میلان میزبان معماران بزرگ جهان است؛ پروژه­ای بنام "فیرا میلانو" که مساحتی بیش از 16 جریب را در ناحیه قدیم نمایشگاهی میلان تحت پوشش خود قرار می­دهد. دانیل لیبسکیند بعنوان طراح اصلی این پروژه به همراه زاها حدید، ‌آراتا ایسوزاکی و پیر پائولو ماجیورا،‌ میلان 2014 را رنگ نوینی خواهند بخشید. این طرح شامل فضاهای عمومی، ‌بناهای مسکونی، برجهای تجاری- اداری و موزه خواهد بود. این طرح در سایت فیرا مطرح گشته که یکی از مناطق مرکزی و مهم در گسترش شهر میلان است و نقطه اتکای شهر محسوب می­شود و در دو حوزه دارای اهمیت می­باشد،‌ یکی مجاورت با بافت قدیمی شهر میلان و دیگری به سبب برگزاری نمایشگاه­های معروف ایتالیا در حیطه طراحی، مبلمان،‌ مد و تکنولوژی. بناهای موجود در سایت بیشتر توسط دانیل لیبسکیند طراحی شده که شامل یک برج اداری- تجاری،‌ فضاهای مسکونی و موزه است، همچنین وی مسئول طراحی پارک واقع در میدان "دمودسولا" است که پروژه در همین سایت و در امتداد این پارک قرار می­گیرد. استراتژی مطرح در این پروژه بسیار ساده بوده و شامل یکپارچه شدن با حیات،‌ زندگی و بافت شهری و بوجود آوردن همجواری با میدان عمومی،‌ پارک جدید و یک خط آسمان زیباست. طرح همانند مجمع­الجزایری است که در درون یک پارک جای­گرفته و هر کدام در مقیاس و اندازه­های مختلف ارائه شده،‌ مقیاس بناهای مسکونی از ویلاها تا آپارتمان­ها تغییر می­کنند و به دقت در اطراف سایت و در لبه­های شرقی،‌غربی و جنوبی قرار داده شده­اند تا با بافت ارتباط برقرار کرده، تاکید بیشتری ‌بر روی بافت داشته باشند، با محیط پیرامون سازگاری ایجاد نمایند و در نهایت با هم ادغام شوند. ترتیب فضایی در بناهای مسکونی به ­گونه­ای است که تمامی آنها  می­توانند از نور،‌ تهویه و مناظر زیبا استفاده کنند، در آنها امکان ایجاد گرمخانه­های داخلی که حاکی از رعایت اصول معماری پایدار و انرژی است، در نظر گرفته شده است. این بناها مانند نقطه شروع و حرکت در سایت هستند که هماهنگی و تعادل را بین حیاط­های اختصاصی و مکان­های عمومی برقرار می­سازند در ضمن یکی دیگر از ورودی­های اصلی سایت در تلاقی موزه،‌ مرکز طراحی و مرکز هنرهای نمایشی فراهم آمده است. این طرحِ یک لایه غنی را در بافت تاریخی میلان بوجود می­آورد، ‌بافتی که بطور طبیعی به مناطق مسکونی و پارک جدید متصل می­گردد. در میان سایت و پارک جدید،‌ سه برج شاخص قرار دارد. این اجزاء بطور عمد در فضای وسیعی از پارک، میدان،‌ فضاهای عمومی و اختصاصی متمرکز شده است، هر بنا زبان و بیان منحصر به خود را داراست ولی در عین حال کل این سه بنا بهم پیوسته است و  در پایین، فضایی عمومی را بوجود می­آورد. برج­ها به گونه­ای هستند که دورنمای فوق­العاده و فضاهای خاصی را دارا می­باشند، از نظر عملکردی هم به بهترین وجه طراحی شده و در آنها نیز به اصول معماری پایدار توجه گردیده است. این طرح پیشنهادی، ­"فیرا" را بعنوان نمادی برای زندگی جدید مطرح می­کند،‌ طرحی که در جای دیگری مطرح نشده و از این حیث منحصر بفرد است. در این طرح چهار معمار،‌ بیانی چندگانه را به نمایش گزارده­اند، این نوع بیان دموکراتیک در طراحی،‌ آینه­ای از تاریخ میلان خواهد بود،  خود لیبسکیند در مورد این پروژه چنین می­گوید: در اینجا بادی بر فراز میلان شروع به وزیدن خواهد کرد که پیام آور تغییرات در این شهر است.

ادامه عکس های ایتالیا را حتما در ادامه مطلب ببینید

بسیاری بر این عقیده اندکه معماری باروک ازایتالیا آغاز گردید

وبخش بزرگی ازاوروپا رازیرپوشش وگسترده خوددرآورد.این معماری پویایی خاصی دارد. ازویژگیهای معماری وهنرهای دیگرحفظ تعادل ووحدت آفرینی درمیان عناصری متراکم وگوناگون است .

معماری باروک بامایه گرفتن ازانسانگرایئ بسا ط « شیوه گری» را برچید و در مقابله با خود با ضوابط کلاسیک حق اولویت را از عقل گرفت وبه احساس سپرده .در معماری باروک ماهیت اصلی آفریده ها عبارتند از :

ایجاد هماهنگی وهنجار در میان عناصر ومضامینی گوناگون ودرهم آمیخته ، طرحی فراخ ودر مقیاس بزرگ در فضای شکوهمند وابهت انگیز ، واز طرفی هدف اصلی باروک تعبیه فضایی کلی در مرکز ومنظم کردن فضاهای فرعی ونمای ورودی . اصلی بنا را سرانجام بخدمت گرفتن عناصر اصلی پیکرتراشی ونقاشی وسایر هنرهای تزیینی برای ایجاد اثری کامل . معماری باروک دارای صلابت ساختمانی وجسامت و ابهتی خاص خود بود ، که بعدها شیوه «روکوکو» از آنها کاست وبر خاصیت سبکی ، ریز نقشی وشادی انگیزی وزینت تزیینی سطحی می افزود و عدم تقارن در تزیینات را پیشه کرد.

کلیسای ایل جزو

نخستین اثر معماری این دوره ، کلیسای ایل جزو بود. معمار آن دوره «جاکموداونییولا» طراحی کردوساخت .

 وی نقشه همکف کلیسا را تهیه کرد ومعمار دیگری به نام «جاکومودادلاپورتا» مسئولیت تکمیل نمای آن را به بعهده گرفت. نمای این کلیسا به عنوان مدلی برای نمای کلیساهای باروک مردمی تا دوقرن قابل توجه بود. که این شیوه کار در آمریکای لاتین تکرار می شود.

کلیسای سن پیترو

در روم است متراکم در مرکز آن چنان که میکلانژ و برامانته طراحی کرده بودند پذیرفته نشد، لذا طرح بازسازی آن به فردی به نام« کارلومادرنو» داده شده و او سه بلوک را به صحن افزود ونقشه را از تقارن نقطه ای به تقارن محوری تبدیل نمود.

 ولی طرح او با مرگش تکمیل نشد سپس «جووانی برنینی» به عنوان هنرمند بزرگ عصر باروک طراحی میدان عظیم مقابل کلیسای سن پیترو را به عهده گرفت.